Starzenie w populacji przebiega nierównomiernie. Wśród osób w wieku podeszłym są z jednej strony osoby w pełni sprawne, pracujące zawodowo, samodzielnie realizujące ważne cele, z drugiej strony całkowicie zależne od osób trzecich, wymagające pomocy w podstawowych czynnościach życia codziennego takich jak: mycie, karmienie itp.
Największą grupę stanowią pacjenci zagrożeni niesprawnością. Zadaniem geriatry jest zapobieganie, ograniczenie lub spowolnienie tego procesu.
Kluczową rolę w tzw. pomyślnym starzeniu odgrywają czynniki genetyczne oraz profilaktyka.
W utrzymaniu zdrowia i sprawności pomagają:
– aktywność fizyczna: spacery, gimnastyka, nordic walking, rehabilitacja i usprawnianie bardziej niedołężnych osób
– aktywność społeczna, czyli kontakty z rodziną, znajomymi, uczestnictwo w wydarzeniach kulturalnych i in.
-praca zawodowa
– zdrowa dieta
– systematyczne badania laboratoryjne i inne dedykowane dla tej grupy wiekowej, pozwalające wykryć choroby i wcześnie wdrożyć odpowiednie leczenie.
Zagrożeniem jest fałszywy model starości – zasłużony odpoczynek, co w konsekwencji doprowadza do zaprzestania umysłowego i fizycznego zaangażowania. Doprowadza to do przyśpieszonego, niepomyślnego starzenia.
Niestety często spotykamy się z dyskryminacją ze względu na wiek, czyli m.in. przypisywanie „peselowi” pewnych ograniczeń i chorób.
Osoby starsze powinny mieć możliwość pełnego i efektywnego uczestnictwa w społeczeństwie, prawo do życia w sposób godny, bezpieczny, wolny od dyskryminacji, izolacji, zaniedbania i na tyle niezależny jak to tylko możliwe.